7 krankzinnige maanden in India als een spirituele nomaad (deel 2)

Eind juni kon ik eindelijk naar een andere plaats, waar het veiliger was en ik mijn eigen eten kon klaarmaken. Het was de backpackershostel waar ik eerder ook had verbleven, toen ik nog maar net in Pune was. Ik ontmoette een paar heel leuke mensen en had er een geweldige tijd, maar na een paar weken realiseerde ik me dat sommige mensen eigenlijk mijn vertrouwen probeerden te winnen zodat ze me konden gebruiken. Het waren allemaal mannen en ik was de enige vrouw die daar verbleef. Twee van hen dachten: “Oh, ze komt uit het buitenland, dus ze zal vast snel instemmen met seks” en ze hadden bijna allemaal wel issues met betalen.

Sommigen van hen hadden geen UPI, sommigen hadden geen betaalpas, sommigen hadden geen contant geld, sommigen hadden geen fatsoenlijke app om te bankieren… Uiteindelijk werd ik een soort ‘money transfer service‘ voor ze, omdat ik ze als vrienden zag en ze graag hielp. Maar na een paar weken begonnen sommigen van hen te acteren dat ze wat problemen hadden en dringend geld nodig hadden. “Niemand was bereid ze te helpen” etc. Een persoon die ik erg vertrouwde en als een hechte vriend zag, acteerde zelfs zo goed, alsof hij ècht naar het ziekenhuis moest (met koude handen, een koud voorhoofd, kermend van pijn en alles wat erbij hoort; supergoede real-life acting).

Ik besefte net op tijd waar ze mee bezig waren (thank God daarvoor!) en ze slaagden er niet in om geld van mij te krijgen, maar emotioneel stortte ik wel in en mijn vertrouwen in mensen is enorm geschaad. Één gozer probeert me nog steeds lastig te vallen, door me met verschillende telefoonnummers te bellen en pogingen te doen om me manipuleren zodat ik hem opnieuw zou vertrouwen. Ik heb hem zo vaak op zijn donder gegeven en blijf hem blokkeren, maar hij geeft niet op.. Toen heb ik in BBTI om hulp/advies gevraagd voor een veilige plaats en een aardig persoon heeft me toen een verblijf aangeboden op een zeer veilige en privé locatie ver van Pune, met alle basisfaciliteiten die ik nodig heb. Ik ben daar zo ontzettend dankbaar voor!

Nu isoleer ik mezelf en probeer ik alles wat er is gebeurd te verwerken en een plek te geven. Ook houd ik mezelf bezig met mijn online werk. Ik ga alleen naar buiten om boodschappen te doen en in de tussentijd geef ik mezelf een goede detoxbehandeling, aangezien de ayurvedische praktijken niet reageren wanneer ik contact met ze probeer op te nemen. Ik heb niet veel werk in deze krankzinnige tijden, maar het is in ieder geval genoeg om mezelf bezig te houden. Ik probeer vooral mijn mogelijkheden uit te werken en manieren te vinden om aan mijn persoonlijke ontwikkeling te werken zonder teveel naar buiten te gaan. Ik moet toegeven dat dat niet makkelijk is, aangezien ik al sinds 14 maart voornamelijk binnensdeurs ben en ik bang ben dat het al is begonnen mijn geestelijke gezondheid aan te tasten.

Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik constant alert en voorzichtig moet zijn, om niet dezelfde fout te maken en verkeerde mensen te vertrouwen of op verkeerde plekken terecht te komen. Ik denk dat het universum mij veel grote lessen aan het leren is over mensen, mentaliteiten, intenties en al dat soort dingen. Blijkbaar de hoognodige ervaringen die ik moest krijgen om de beste levenslessen te leren en te groeien als persoon. Gelukkig heb ik ook veel steun gekregen van leden van die facebookgroep en dat helpt me veel in mijn proces 🙂 Vooral op deze nieuwe plaats heb ik het gevoel dat ik eindelijk een pauze kan nemen van ‘mensen’, fatsoenlijke me-time kan hebben, weer kan ademen en goed kan rusten.

Deze meme heb ik gemaakt om mijn reis tot nu toe samen te vatten